Bezobsługowe i niezawodne ciepłownictwo miejskie jest najpopularniejszym sposobem ogrzewania w Polsce.
Zasady działania sieci ciepłowniczej
Ciepło sieciowe pochodzi głównie z połączenia ogrzewania z elektrowni oraz zakładów ciepłowniczych. Paliwem do sieci ciepłowniczych może być gaz ziemny, węgiel, torf, drewno lub gaz składowiskowy. Prawie 80% ciepła sieciowego pochodzi z elektrociepłowni, nadmiaru ciepła przemysłowego lub ze spalania gazów składowiskowych.
Podłączenie do sieci ciepłowniczej
Aby klient mógł podłączyć się do sieci ciepłowniczej, musi najpierw potwierdzić dostępność sieci ciepłowniczej w swojej gminie. Następnie klient musi nabyć węzeł cieplny, który można kupić wraz z instalacją od firmy ciepłowniczej lub jako dostawę pod klucz od przedsiębiorstwa energetycznego lub ciepłowniczego.
Dostawa ciepła sieciowego
W sieci ciepłowniczej ciepło przekazywane jest odbiorcy w postaci gorącej wody. Woda kierowana jest do węzła ciepłowniczego Klienta, gdzie wymienniki ciepła służą do oddawania ciepła dla sieci ciepłowniczej oraz do podgrzewania ciepłej wody użytkowej.
Ciepło to można wykorzystać do wentylacji lub ogrzewania pomieszczeń i ciepłej wody użytkowej. Ochłodzona woda wraca następnie do zakładu produkcyjnego w celu ponownego podgrzania.
Niezawodna forma ogrzewania
Niezawodność dostaw ciepła sieciowego wynosi prawie 100%. Klienci sieci ciepłowniczych spędzają średnio tylko 1–2 godziny w roku bez ciepła.
Awarie mogą powstać na skutek uszkodzenia sieci i jej naprawy lub w trakcie przyłączania nowych klientów do sieci ciepłowniczej. Często podejmuje się jednak próby czasowych przestojów poza sezonem grzewczym, stosując rozwiązania tymczasowe.